In de oertijd - toen iedereen biologisch at en voldoende beweging kreeg, maar zelden ouder werd dan 30 - was 40% van het landoppervlak met bos bedekt[1], 5,3 miljard hectare. Maar de mens begon zich te ontwikkelen, en niet zelden moesten de bossen dat ontgelden. Nu, duizenden jaren later is nog zo’n vier miljard hectare over van die oorspronkelijke hoeveelheid, 30% van het landoppervlak is bedekt met bos. Natuurlijk, er staat een andere generatie bomen, maar netto zijn we maar een kwart van het oorspronkelijke areaal kwijtgeraakt: driekwart staat er nog.
Vindt U dat veel of vindt U dat weinig? De meeste mensen kennen deze cijfers waarschijnlijk niet, ze zijn geimpregneerd met de boodschap dat het heel heel slecht gaat met de bossen van de wereld - met name in de tropen - en vooral dat De Onverzadigbare Mens aan die teloorgang schuldig is. Dat schuldgevoel is evenwel makkelijker terug te voeren op de zondeval dan op de feiten zelf want het gaat helemaal niet slecht met de bossen.
[Lees verder]