Het wordt steeds duidelijker dat de reactie op de ontploffing van de kerncentrale bij Tsjernobyl in 1986 een veel grotere ramp was dan de ontploffing zelf, en dat de wetenschap daarbij een zeer bedenkelijke rol heeft gespeeld. De straling eiste tot dusverre 28 slachtoffers en daar zal het naar alle waarschijnlijkheid bij blijven. Maar de hulpverlening, met name de overbodige evacuatie van 350.000 mensen, zorgde voor een psychologische en sociologische chaos die nog de nodige mensenlevens zal eisen. De gigantische ‘hulpverleningsoperatie’ kostte tientallen miljarden euro’s waarvan een groot deel neerkwam op pure verspilling. Als gevolg daarvan is de regio in armoede ondergedompeld en armoede is een van de belangrijkste doodsoorzaken op deze planeet. [Lees verder]

Straling is altijd gevaarlijk, alleen geen straling is veilig. Dat claimde in de jaren 30 van de vorige eeuw de geneticus prof Hermann Muller en zijn visie is sindsdien de grondslag voor het wereldwijde beschermingsbeleid tegen straling. Maar er wordt hard gerammeld aan dat dogma omdat men steeds maar geen bewijs kan vinden voor Mullers' claim, sterker er zijn vele redenen om te denken dat straling in lage doses juist een gunstig effect heeft op de gezondheid. Hierover woedt al decennia een felle discussie en in dat kader is in Canada een onderzoek gaande met een originele benadering. Hier is de vraag: wat gebeurt er als we de straling zo veel mogelijk tegenhouden? Als straling zoals gezegd altijd gevaarlijk is dan zouden de organismen in een bijna stralingsvrije omgeving gezonder moeten worden, maar als de gezondheid verslechtert is dat een aanwijzing dat straling juist essentieel is, als een soort van vitamine beschouwd kan worden.

Omdat  'de wetenschap' in de jaren vijftig van de vorige eeuw radioactiviteit in iedere hoeveelheid tot een gevaar had verklaard, is het logisch dat mensen doodsbenauwd zijn geworden voor alles wat met radioactiviteit te maken heeft. Dat is onterecht, zoals ik op deze site tracht duidelijk te maken, maar dat misverstand zit heel erg diep. Een van de negatieve gevolgen van dit misverstand is dat mensen weigeren om röntgenfoto's' of CT-scans te laten maken. Hoeveel mensen dat precies doen is niet bekend, maar op wetenschappelijke congressen worden met enige regelmaat voorbeelden hiervan aangehaald en duidelijk gemaakt dat dit uiteindelijk negatieve - soms fatale -gevolgen heeft voor de patiënten. Uit angst voor kanker een foto weigeren omdat artsen vermoeden dat je nu al kanker hebt is niet verstandig. Stralingskundigen breken zich het hoofd hoe ze de houding van het publiek bij kunnen sturen in de richting van minder radiofobie. Een van de manieren om dat te doen is door zelf als deskundige te laten zien dat je niet bang bent. Douglas Boreham, radiobioloog aan de McMasters universiteit in Canada is daartoe ten volle bereid, zelfs om daarbij zijn kinderen in te zetten. In de medische wereld is het verrichten van 'pret-onderzoeken', onderzoeken zonder medische noodzaak, taboe (ook al gebeurt het vaak). Dat is vanwege de kosten, maar vooral vanwege het feit dat zo'n onderzoek - MET STRALING! - ook negatieve gevolgen kan hebben. Nee, niet in deze hoeveelheid zegt Boreham zelfverzekerd. De dosis is vergelijkbaar met de straling die 4 bananen afgeven. Bekijk het filmpje (3 min).  [Lees verder]

Bernard L. Cohen

Plutonium is constantly referred to by the news media as "the most toxic substance known to man." Ralph Nader has said that a pound of plutonium could cause 8 billion cancers, and former Senator Ribicoff has said that a single particle of plutonium inhaled into the lung can cause cancer. There is no scientific basis for any of these statements, as I have shown in a paper in the refereed scientific journal Health Physics (Vol. 32, pp. 359-379, 1977). Nader asked the Nuclear Regulatory Commission to evaluate my paper, which they did in considerable depth and detail, but when they gave it a "clean bill of health" he ignored their report. When he accuses me of "trying to detoxify plutonium with a pen," I offered to eat as much plutonium as he would eat of caffeine, which my paper shows is comparably dangerous, or given reasonable TV coverage, to personally inhale 1000 times as much plutonium as he says would be fatal, or in response to former Senator Ribicoff's statement to inhale 1000 particles of plutonium of any size that can be suspended in air. My offer was made to all major TV networks but there has never been a reply beyond a request for a copy of my paper. Yet the false statements continue in the news media and surely 95% of the public accept them as fact although virtually no one in the radiation health scientific community gives them credence. We have here a complete breakdown in communication between the scientific community and the news media, and an unprecedented display of irresponsibility by the latter. One must also question the ethics of Nader and Ribicoff; I have sent them my papers and written them personal letters, but I have never received a reply. [Lees verder]