Waarom proppen mensen zich vol met kruiden als knoflook, St Jans kruid (tegen depressies), en al die andere kruiden zonder zich enige zorgen te maken over het feit dat die kruiden nooit en te nimmer zijn onderzocht op hun mogelijkheid om kanker te veroorzaken? Omdat het natuurproducten zijn die al duizenden jaren in gebruik zijn? Dr Lois Swirsky Gold (57) van de Universiteit van Californië in Berkeley is nog dagelijks verbijsterd over de keuzes die publiek en politiek maken op het gebied van de chemicaliën in het milieu, in voeding, kruiden en geneesmiddelen. Uit wetenschappelijk onderzoek is immers klip en klaar naar voren gekomen dat de helft van alle onderzochte chemicaliën, of ze nu door de natuur of door de mens zijn vervaardigd kanker kunnen verwekken. En het feit dat iets duizenden jaren in gebruik is bewijst voor Lois Gold helemaal niets: vroeger werd men gemiddeld nog geen veertig jaar en was er dus niet eens gelegenheid om kanker te krijgen. Als het aan haar ligt wordt op het gebied van milieuvervuiling veel meer toegestaan en op het gebied van geneesmiddelen, kruiden en voeding veel minder. [Lees verder]

GELD DAT JE UITGEEFT AAN KLEINE RISICO’S KUN JE NIET

MEER UITGEVEN AAN GROTE RISICO’S

Stel, U bent minister van Gezondheid en Milieu. U heeft weliswaar de beschikking over vele miljarden, maar genoeg is dat niet, want vanuit het parlement wordt U bestookt met een spervuur van problemen: er is te weinig capaciteit voor hart- en vaatpatiënten, we moeten meer hartoperaties doen. Er is een nieuw middel tegen kanker, taxol, maar dat is duur, gaan we dat vergoeden? Ouderen hebben kunstgebitten nodig anders eten ze niet meer goed en sterven vroegtijdig, en: het milieu is vergiftigd, vroeger of later betalen we daar de prijs voor, dan kunnen we massaal kanker krijgen.

Een minister moet al die belangen maar met elkaar zien te verzoenen. In eerste instantie lijkt dat eenvoudig: je kijkt gewoon hoe je je geld het beste kan besteden: hoe kun je zo veel mogelijk mensen zo lang mogelijk in leven houden. Het lijkt een eenvoudige rekensom. [Lees verder]

In 1984 I made a report for a Dutch leftwing tv-station about the contamination of breast milk with so-called PCBs and dioxins, dangerous substances that seemed to disrupt the development of the infants. No longer than six weeks of breastfeeding advised a chemist on the broadcast! Mothers tore their babies off their breasts in a panic, the Telegraaf headlined: Infant care overrun by breast milk panic! Everyone knew: another poison scandal!