'Overbezorgde mama' voelt zich schuldig over CT-scan 4 maanden oude baby. Is bang voor 'kankerverwekkende straling'.

Van een naar eigen zeggen overbezorgde mama kreeg ik een mailtje: haar vier maanden oude zoontje had een CT-scan ondergaan. Daar was gelukkig niks akeligs gevonden maar ze maakte zich zorgen over de straling en de antwoorden van de artsen hierover vonden ze niet bevredigend. Ze had deze site gevonden, mijn boekje gelezen, maar zat nog steeds met vragen. Hieronder mijn antwoorden en een popupje van haar uiteindelijke reactie. 

Beste mevrouw XXX

Bedankt voor uw mail. 35 jaar geleden zaten mijn vrouw en ik in een vergelijkbare situatie toen men vermoedde dat ons pasgeboren kindje heupdysplasie had. Wel of geen foto?. Destijds werkte ik bij Milieudefensie, dus ik werd eigenlijk betaald om paniek te zaaien over straling. We hebben die foto toch laten maken (niks aan de hand). Afijn ik begrijp u dus.

Uw mailtje is ook een reminder dat ik wat meer aan dit onderwerp had moeten doen op mn site. Ik heb daarom vanmiddag deze lezing van prof Cynthia McCollough op YT gezet: 'Stop worrying about CT scans, the benefits far outweigh the risk’.

Ik neem aan dat u dit filmpje over prof Boreham die zijn eigen kinderen zonder medische noodzaak bestraalt al hebt gezien:

Bijgevoegd is ook een verhaal van dezelfde McCollough over bestraling tijdens de zwangerschap. Zij vindt doses beneden 25 milliSievert verwaarloosbaar en uw kindje zat daar ruim onder.

Vriendelijke groet,

Theo Richel

Een paar dagen later heb ik daar de volgende brief achteraan gestuurd:

ik heb een bevriende radioloog gevraagd om naar uw plaatje te kijken, ik kan dat niet beoordelen hij wel, maar voordat ik zijn reactie kopieer ga ik eerst zelf nog even.

U bent bang en dat is heel begrijpelijk, maar het is een grof schandaal dat u dat bent. Het is het gevolg van bijna 100 jaar miserabele wetenschap, politieke spelletjes en regelrechte fraude. Als gevolg daarvan zijn de stralingsnormen veel en veel te scherp. Daar wordt al jaren over geklaagd en alle stralingskundigen weten het ook, maar er verdienen talloze mensen hun boterham hiermee en zoiets hef je niet 123 op.  Maar er is nu een doorbraak. De grootste wereldwijde organisatie van stralingsbeschermers, de Health Physics Society heeft nu een serie van 22 video’s online gezet met een lang interview met professor Ed Calabrese van de Universiteit van Massachussets in Amherst. Calabrese heeft in de afgelopen 25 jaar het antwoord gevonden op de vraag: hoe komt het toch dat we zulke idioot scherpe normen hebben?. Het antwoord is wat ik hierboven zei: miserabele wetenschap enz.  De interviewserie wordt gepresenteerd door de vorige en de huidige voorzitter van deze organisatie, hetgeen je mag interpreteren als dat ook zij vinden dat de normen moeten worden aangepast. Bekijk deze boosmakende wetenschappelijke detective.

Een van de centrale punten van Calabreses kritiek zal ik proberen duidelijk te maken met een kort verhaaltje over alcohol. Van een dagelijks glaasje alcohol levenslang, 50 jaar,  weten we dat het niet ongezond en waarschijnlijk zelfs gezond is. Maar als je die hoeveelheid 50x365= 18250 glazen in één week drinkt dan zijn de gezondheidseffecten heel anders zoals u begrijpt.  Niettemin is dat de methode waarmee sinds 100 jaar in onze maatschappij  wordt vastgesteld of iets gevaarlijk is, en dat geldt voor zowel straling als voor chemische stoffen. En dat doet men dan bij proefdieren, waarvan het maar de vraag is wat die onderzoeksresultaten zeggen (wat betekent het voor een mens als een rat in zo’n onderzoek kanker aan zijn staart krijgt?).
Het stralingswetenschappelijk onderzoek in de wereld leunt heel zwaar op de ervaringen met de atoombom. Daar kregen mensen in een hele korte tijd een enorme hoeveelheid straling te verwerken. Helemaal vergelijkbaar met het alcoholvoorbeeld hierboven dus  Het pikante is hier bovendien dat uit dat atoombomonderzoek valt te concluderen dat het met die gevaren van straling nogal meevalt. Het hangt allemaal af van de dosis, maar bij de Japanners die ongeveer 100 milliSievert ontvingen vond  men zelfs minder kanker dan bij de onbestraalde Japanners in de rest van het land. En ook: 40% van de mensheid krijgt sowieso kanker (meestal van zichzelf, externe oorzaken zijn veel minder belangrijk). Het bijwonen van de kernexplosies maakt die kans 41%. 

Bij de atoombom werd bij vrouwen die in het eerste trimester van hun zwangerschap zaten en die een fors hogere dosis dan die 100 mSv hadden gekregen  gevonden dat hun kinderen een verhoogde kans liepen op mentale retardatie. Het erfelijk materiaal (zaad, eieren, het dna) is niet aangetast, het nageslacht merkt dus niks. Dat is ook bij Tsjernobyl en Fukushima gevonden.
Veel mensen worden razend als ze dit horen, want ze hebben die misvormde kinderen immers op tv gezien? En dat klopt, die kinderen bestaan, maar ze hebben die misvormingen niet door de straling, maar omdat overal ter wereld dit soort kinderen nu eenmaal af en toe geboren worden. Het wrede lot. De hoeveelheid straling die mensen in Tsjernobyl ontvingen was bovendien veel te laag voor wat dan ook. In Kerala, India is de natuurlijke straling hoger dan bij Tsjernobyl en daar is in onderzoek ook nooit iets gevonden bij kinderen. De Tsjernobyl streek is arm, en die artsen vonden het geen punt om te liegen over de oorzaak van die misvormingen als dat wat geld uit het bange westen opleverde. Dan konden ze hun kindjes beter verzorgen.

De radioloog schrijft bij de foto:  Op gebied van de radiologie is alles strak gereguleerd. Bij gewone doorlichting, coronair angiografie en CT scanning ligt alles vast in standaard protocollen. De duur van het gemiddelde onderzoek, de buisstroom in milli ampères, de dikte van de patiënt (BMI), etcetera.
Wel maakt het verschil in de firma die de apparatuur levert en van het land van plaatsing. Met het gegeven DLP wordt aangegeven hoeveel milli Gray wordt geproduceerd door de röntgenbuis over een bepaald traject van het lichaam. Voor het hoofd hooguit 15-20 cm. Voor babies is dit natuurlijk minder. Ook het volume van een hoofd is veel minder dan bijvoorbeeld de buik. Daarnaast speelt een rol de doorgelaten hoeveelheid straling naar de detectorring en de geabsorbeerde dosis door het lichaam. Daar zit bij velen de angst. Aangezien we hier gamma stralen hebben en geen deeltjes straling is er de Sievert als eenheid ingevoerd.
Bij het plaatje wat je meestuurde gaat het om geproduceerde hoeveelheid straling door de buis in de eenheid Gray, zowel per plakdikte van een cm en het volume van de scan. In dit geval 14,97 milliGray per slicedikte van een cm en 230 milliGray voor het hele volume. Dus het hoofd van de baby. Deze waarden worden internationaal gebruikt om CT scanners met elkaar te vergelijken. Als we kijken naar de geabsorbeerde dosis dan komen we internationaal uit hooguit 1,6 milli Sievert. Deze dosis is belangrijk voor de patiënt.

Daarnaast heb je nog de TI: dit is de rotatietijd van de ronddraaiende buis en de plakdikte van de de slice. Met de huidige ontwikkelingen wordt gebruik gemaakt van multi slice technieken met een aantal detectorringen tot wel 320 stuks. Waar vroeger een rotatie met enkel slice detectorring een slice opleverde, kun je nu met een rotatie 320 plakken maken. cSL is de slice dikte. Het is al een aantal jaren mogelijk om met een rotatie een compleet volume te scannen. Dit is een enorme reductie in dosis.
Voor mevrouw geldt dat zij zich geen enkele zorgen hoeft te maken. De dosis is dermate gering, dat onmogelijk is te bepalen volgens de inzichten van het RIVM dat er überhaupt schade is. Ik heb vaker deze kwesties gehad, waarbij er veel meer dosis werd gebruikt. Een vrouw met 3 maanden zwangerschap, bij  wie een colongrafie werd verricht. Een opgetrommelde stralingsdeskundige uit Leiden kwam met de mededeling dat alles zo onduidelijk is en er niets te bewijzen viel. Ook deze deskundige haalde de gegevens aan van Hiroshima, waaruit ook bleek dat men het eigenlijk niet goed wist.

Verschillende websites op radiologisch gebied wijzen op mogelijk meer schade bij kinderen, maar dit is nooit bewezen.
Ook tijdens mijn congressen in Chicago heb ik vaker vernomen dat diverse professoren nooit tijdens hun hele carrière niets hadden gemerkt van toename van het aantal kankers in de USA. Uit statistieken blijkt dat er een enorme toename is van de hoeveelheid dosis en aantallen röntgenonderzoeken zonder dat er toename was van het aantal kankers. Dus kortom: mevrouw hoeft zich nergens zorgen om te maken. Waar we ons wel zorgen over moeten maken is dat we te weinig straling krijgen.

Dit is het briefje dat mevrouw terugstuurde: